ψίεις

-εσσα, -εν, Α

(κατά τον Ησύχ.) «μακάριος, εὐδαίμων».

[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίθ. συνδέεται με το ρ. ψιάζω (Ι) και έχει σχηματιστεί με κατάλ. -εις (βλ. λ. -οεις)].